Abstract
Anxiety problems are seen as early as 1–2 years of age. Among others, parenting and child temperament are considered as the most important factors affecting anxiety in early childhood. In the current study, the unique roles of parenting (maternal overprotectiveness and warmth) and temperament (behavioral inhibition and negative emotionality), parenting-temperament interactions, and mediating role of ambivalent attachment between behavioral inhibition and anxiety were investigated. One-hundred mother–child (18–36-month-old) dyads participated in this study. Children’s anxiety and temperament were measured through mother-reported scales, attachment was measured by observation via home visits, and parenting dimensions were measured via both mother-reported scales and observation. The results revealed that behavioral inhibition and overprotectiveness were positively associated with toddlers’ anxiety, whereas there were no significant direct associations of negative emotionality and warmth with anxiety. However, the interaction between behavioral inhibition and warmth predicted toddler’s anxiety; that is, if behaviorally inhibited children had mothers who were low on warmth, those children were more likely to exhibit anxiety symptoms compared to children with low behavioral inhibition, whereas anxiety levels did not change for children of warm mothers. Ambivalent attachment mediated the relationship between behavioral inhibition and anxiety. The nature of parent-child interactions is discussed based on toddlerhood anxiety.
Özet
Kaygı problemleri 1–2 yaş kadar erken süreçlerden itibaren görülmeye başlar. Ebeveynlik ve çocukların mizaç özellikleri, erken çocukluk döneminde kaygıyı etkileyen en önemli faktörler arasındadır. Bu çalışmada, ebeveynlik (aşırı korumacılık ve duygusal sıcaklık), çocukların mizaç özellikleri (davranışsal ketlenme ve olumsuz duygulanım) ve ebeveynlik-mizaç etkileşimlerinin yanı sıra kaygılı bağlanmanın davranışsal ketleme ile kaygı arasındaki aracı rolü araştırılmıştır. Bu çalışmaya yaşları 18–36 ay arasında olan 100 çocuk ve anneleri katılmıştır. Çocukların kaygı ve mizaçları anne tarafından bildirilen ölçeklerle, anne-çocuk bağlanma örüntüleri ev ziyaretleri aracılığıyla gözlem yöntemi kullanılarak ve ebeveynlik boyutları hem anne tarafından bildirilen ölçekler hem de gözlem yoluyla ölçülmüştür. Sonuçlar, davranışsal ketlenme ve aşırı korumacılığın, çocukların kaygısı ile olumlu yönde ilişkili olduğunu, olumsuz duygulanım ve annenin duygusal sıcaklığının ise kaygı ile doğrudan anlamlı bir ilişki içinde olmadığını ortaya koydu. Bununla birlikte, davranışsal ketlenme ve sıcaklık arasındaki etkileşim, çocuğun kaygısını yordadı; yani, davranışsal ketlenmesi yüksek çocukların annelerinin sıcaklığı düşükse, bu çocukların davranışsal ketlenmesi düşük olan çocuklara kıyasla kaygı belirtileri gösterme olasılıkları daha yüksekti, oysa sıcak annelerin çocuklarında kaygı düzeyleri değişmedi. Kaygılı bağlanma, davranışsal ketlenme ve kaygı arasındaki ilişkiye aracılık etti. Ebeveyn-çocuk etkileşimlerinin doğası erken çocukluk kaygısı temelinde tartışıldı.